Tegenwoordig is tatoeëren een kunstvorm geworden. Sociale media hebben de populariteit van tatoeages doen exploderen en de lat hoger gelegd voor het kunstenaarschap ervan. Dit was echter niet altijd het geval, omdat tatoeages door de geschiedenis heen vaak als barbaars werden gezien en iets dat alleen zeelieden kregen.
Dat gezegd hebbende, gevestigde tattooshops zijn relatief nieuw op het toneel. Het was nog niet zo lang geleden dat dergelijke plaatsen alleen in de ziedende delen van de stad werden gevonden en verborgen voor nieuwsgierige blikken. De geschiedenis van de tattooshop is zeker een interessante.
Het begin
De geschiedenis van het tatoeëren gaat terug tot vele oude culturen, waaronder de Japanse, Egyptische, Polynesische en vele anderen. Niettemin begint de evolutie van tatoeages in de Verenigde Staten met ontdekkingsreizigers van de Polynesische eilanden, waar zeelieden tatoeages als genormaliseerde praktijken zagen en het zelf oppikten.
James Cook was een ontdekkingsreiziger die in 1769 Tahiti bezocht, waar hij verschillende gevallen van tatoeagekunst vastlegde. De lokale bevolking noemde het Tautau, die taptoe aan Engelstaligen. Dit is waar we vandaag het woord krijgen.
Een barbaarse praktijk
In Amerika begonnen tatoeages aan populariteit te winnen bij de lagere klassen, maar werden afgekeurd door de aristocratie. Het werd gezien als iets dat de ‘haves’ scheidde van de have-nots.’
Ondertussen werd tatoeëren in Europa gezien als exotisch en schandalig. Tijdens het Victoriaanse tijdperk kregen leden van de hogere klassen soms tatoeages op locaties waar ze konden worden verborgen, waardoor de lijn of het risque-gedrag werd omzeild.
In 1862 bracht de prins van Wales een bezoek aan Jeruzalem, waar hij een kruistatoeage liet zetten. Dit begon tatoeëren in een modestatement te veranderen en in Groot-Brittannië werd de eerste tattooshop geopend door Sutherland McDonald in 1894.
Ondanks de groeiende populariteit in delen van Europa, werd het nog steeds over het algemeen afgekeurd door de Amerikaanse aristocratie. Toch reisden sommigen naar het buitenland om tatoeages te laten zetten.
Burgeroorlog brengt nieuw licht in het tatoeëren
De Burgeroorlog in de Verenigde Staten duurde van 1861 tot 1865. In die tijd was het gebruikelijk dat soldaten van beide kanten van het conflict tatoeages kregen. De meeste tatoeages waren eenvoudige ontwerpen, meestal militaire insignes of de namen van geliefden. Deze tatoeages werden een manier om hun lichaam te identificeren in het geval van hun dood.
Gedurende deze tijd was een invloedrijke figuur Martin Hildebrant, een zeeman die de kunst van het tatoeëren ergens tijdens zijn reizen had opgepikt. Zijn vroegste geregistreerde werk was in 1846. Toen de Burgeroorlog uitbrak, werd hij een bekende figuur. Na de oorlog, in 1870, richtte hij de eerste tattooshop op in New York City in Lower Manhattan.
Naoorlogse populariteit
Na de Burgeroorlog werd tatoeëren nog populairder bij de lagere klassen. Het was een bijzonder gangbare praktijk onder zeelieden, soldaten die terugkeerden uit de oorlog en verschoppelingen. Soldaten tatoeëerden hun lichamen vaak met symbolen van de overwinning.
In 1891 kreeg Samuel O’Reilly een patent voor de eerste elektrische tattoomachine. Hij leerde over tatoeëren toen hij een zeeman was en opende zijn tattooshop in 1888. Zijn uitvinding is de voorloper van wat tatoeëerders tegenwoordig gebruiken. Zijn tattoomachine maakte het gemakkelijker om consistente lijnen te creëren en versnelde het hele proces.
Vrouwen en Tatoeages
In de late jaren 1800 en vroege jaren 1900 werden mensen getatoeëerd van top tot teen populaire attracties. Vooral getatoeëerde vrouwen waren vaak te zien in freakshows en trokken grote menigten.
Nora Hildebrant, de dochter van Martin Hildebrant, was de eerste vrouwelijke attractie die bekendheid verwierf in het freakshowcircuit met een platencontract in 1882. Ze werd over haar hele lichaam getatoeëerd en vertelde een uitgebreid verhaal tijdens haar shows over hoe Sitting Bull en zijn stam haar en haar vader ontvoerden. Sitting Bull bood aan om hun leven te sparen als haar vader haar van top tot teen tatoeëerde.
Nora’s verhaal was nep, maar trok toch een grote menigte. Verschillende vrouwen stemden er destijds mee in om van top tot teen te worden getatoeëerd, omdat freakshowwerk een van de weinige manieren was waarop een vrouw zichzelf financieel kon onderhouden. In sommige opzichten was deze praktijk een vroege manier voor vrouwen om de controle over hun lichaam te nemen en werd het een vorm van bevrijding.
Eerste Woman’s Tattoo Shop
De eerste tattooshop gerund door een vrouw werd opgericht door Mildred Hull. Na het werken in het freakshowcircuit had Mildred genoeg geld gespaard om haar eigen winkel achterin een kapperszaak te verhuren in de vroege jaren 1900. Ze stond bekend als de ‘Koningin van de Bowery’.
Tatoeages in de 20e eeuw
In de jaren 1900 evolueerde tatoeëren langzaam in populariteit. Tijdens de brullende jaren ’20 lieten vrouwen vaak hun wenkbrauwen tatoeëren, evenals voorgevormde lippen en getinte wangen. In de jaren ’30 heeft de creatie van het sofinummer sommigen ertoe aangezet om het nummer te laten tatoeëren om het te onthouden.
In de jaren 1940 werd een stijl van tatoeëren bekend als American Traditional gemaakt door Norman Keith Collins, ook bekend als Sailor Jerry. Deze stijl heeft gedurfde lijnen en felle kleuren en is vandaag de dag nog steeds populair.
Na de Tweede Wereldoorlog werden tatoeages een symbool van mannelijkheid in de jaren 1950. Veel mannen die terugkeerden uit de oorlog hadden tatoeages en de Marlboro Man werd getoond in advertenties met een. Toch was het pas in de jaren 70 en de tegencultuurbeweging, toen tatoeages echt aan populariteit begonnen te winnen en deel gingen uitmaken van de reguliere cultuur.
Normalisatie van tatoeages
Tijdens de jaren 1980 werden tatoeages een onderdeel van de rock-‘n-rollcultuur, die bloedde in de jaren 90, waar ze gemeengoed begonnen te worden. Tegen de tijd dat de 21e eeuw rondrolde, begonnen tatoeages te worden gezien als een vorm van kunst en een geaccepteerd expressiemiddel. Shows zoals ‘Ink Masters’ en tijdschriften zoals ‘Inked’ hebben tatoeages algemeen geaccepteerd.
Tatoeages als kunstvorm
Tegenwoordig kun je tattooshops over de hele wereld vinden, in grote steden en kleine steden. Tatoeëren is een gerespecteerde kunstvorm geworden en persoonlijk kunstenaarschap wordt gevierd. Je kunt nu een tatoeage laten zetten en je geen zorgen maken dat je wordt uitgesloten van het krijgen van een normale baan.
Voor sommigen heeft de perceptie van geïnkt zijn nog een weg te gaan, maar het is in ieder geval oké om tegenwoordig met trots inkt te dragen.